maandag 10 december 2012

Het belang van MVO als middel tegen de crisis (deel 1: de werknemer zien als medewerker)


Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (mvo) is een vorm van ondernemen gericht op economische prestaties (profit), met respect voor de sociale kant (people), binnen de ecologische randvoorwaarden (planet): de triple-P-benadering, zegt Wikipedia. Een hele mond vol.

Bij MVO (ook wel duurzaam ondernemen genoemd) komt het er op neer, dat je als bedrijf - ik zou haast zeggen natuurlijk -  een hoger bedrijfsrendement nastreeft, maar ook de kansen benut voor een beter milieu en meer welzijn van de medewerkers en de maatschappij. Het gaat om activiteiten die een stap verder gaan dan waartoe de wet verplicht; vanuit maatschappelijke betrokkenheid en een toekomstgerichte visie. Zegt nog steeds Wikipedia. 
Ik zou nog een stap verder willen gaan door MVO te benoemen als belangrijk middel om elke crisis door te komen.

"Klinkt mooi", hoor ik u zeggen, "maar op de drempel naar 2013 is ondernemerschap toch echt in de eerste plaats een struggle for live". Tsja, daar is op het eerste gezicht misschien weinig tegen in te brengen. Echter, de 'struggle for live' kun je alleen voeren, maar ook samen met anderen. In deze eerste blog over het belang van MVO wil ik er wat kanttekeningen bij maken vanuit het oogpunt van de relatie werkgever - werknemer. 
Vooral in Nederland kennen we een lange traditie op landsniveau van samenwerken tussen werkgevers en werknemers. Daar wordt door hardliners wel eens meesmuilend over gedaan, maar in de grote wereld om ons heen keek men vaak bewonderend naar dit zogenaamde polderen. Samenwerken tussen werkgevers en werknemers is immers feitelijk niets anders dan het bouwen van een brug, waardoor er niet langer wordt gedacht in problemen, maar in mogelijkheden.

Je vindt dat eigenlijk heel logisch? Nou, dan heb ik nieuws voor je. Luister maar eens op netwerk bijeenkomsten. Dan hoor je meer ondernemers, die klagen over hun medewerkers, dan dat ze diezelfde mensen ervaren als medestander. Andersom - dus van werknemers naar werkgevers - is dat laatste ook een klassiek model. 
Samenwerken van werkgevers en werknemers binnen bedrijven is dus echt veel minder vanzelfsprekend, dan vaak wordt gedacht. En dat zal ook zo blijven, wanneer beide partijen niet inzien, dat ze vooral een gemeenschappelijk belang hebben. 

Wanneer bijvoorbeeld je medewerkers het idee hebben, dat ze samen met jou deel uit maken van een team in die 'struggle for live', zal dat toch echt iets heel anders bewerkstelligen, dan wanneer ze het idee hebben, dat ze déél uitmaken van 'jouw struggle', met andere woorden dat jij ook met hén in gevecht bent. In hebt eerste geval kun je er samen de schouders onder zetten. In het tweede geval heb je een zeer te vrezen extra tegenstander. 
Wat denk je zelf, dat jou als ondernemer meer gaat helpen om ook door de huidige crisis te geraken?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten