Omdat ik ook de Krant rond Klantgericht Samenwerken redigeer, kom ik geregeld leuke en/of prikkelende artikelen tegen. Op 9 maart 2013 schreef Ernesto Spruyt voor Marketing Online een heldere blog met als titel "Waarom investeren in een duurzaam imago geldverspilling is". Martin Bruining herhaalt de woorden van Spruyt op 12 maart kritiekloos in Intermediair en zet er nog stellender boven: "Investeren in duurzaam imago is geldverspilling".
Is het echt zo eenduidig als volgens Spruyt door onderzoeken in de Global Scan Radar en Trendbox Live & Living is aangetoond?
De eerste nuancering is, dat Spruyt refereert aan onderzoeken, die zich hebben gericht op consumenten. De tweede nuancering is, dat het begrip duurzaamheid enorm is versmald tot iets dat uitsluitend met het milieu te maken zou hebben.
Ik maak er ernstig bezwaar tegen!
Bezwaar tegen het feit, dat voor sommigen duurzaamheid blijkbaar een soort marketingtool is geworden. Bezwaar tegen de versmalling. Bezwaar tegen het feit, dat met het badwater ook het kind wordt weggegooid.
Duurzaam staat immers in de eerste plaats voor de tijdsduur, de bestendigheid. "Is het duurzaam of gaat het niet lang mee?", dát is de vraag, waar het bij duurzaamheid altijd om zou moeten gaan.
Duurzaam als het tegenovergestelde van opportunistisch, de korte termijn.
Een leverancier die een duurzaam imago heeft weten op te bouwen, is een leverancier, die vertrouwd wordt. Die oplossingen aandraagt, waar je ook op de lange termijn niets aan hebt. Die meerwaarde toevoegt aan producten.
Hebben Ernesto Spruyt (en in zijn kielzog Martin Bruining) dan ongelijk? Nee, dat hebben ze niet. Helaas is het waar, dat op alle niveaus in onze samenleving de korte termijn het lijkt te winnen van visie. Daardoor roepen politici al snel na hun verkiezing vooral die zaken, waarmee ze herverkiezing kunnen veiligstellen. Daardoor ....
Daardoor spekken leiders hun eigen zakken in plaats van 'hun' bedrijf. Het was een heel eerlijke constatering afgelopen maandag in 'Schepper & Co aan tafel'. Juist geringe echte betrokkenheid van leiders met hun organisatie is de grootste oorzaak van hun onbetrouwbaarheid en de teloorgang van leiderschap, waar je bewondering voor hebt.
Wat nodig is, zijn leiders, die niet groot, maar groots durven zijn. Leiders die herontdekken, dat dienen het echte leiden is. Wie zo investeert in een duurzaam imago legt een stabiele basis voor zichzelf, voor zijn medewerkers en zeker ook voor zijn klantenkring.
